Menu
Zamknij
Wpływ aktywności fizycznej na organizm człowieka badany jest zarówno z punktu widzenia medycyny jak również psychologii. Jest to szczególnie istotne, gdy analizuje się dotychczasowe statystyki, które informują, że zaledwie 11% mężczyzn i 14% kobiet, powyżej 65 roku życia, wykonuje jakikolwiek trening o charakterze siłowym.
Tak niski procent aktywności przyczynia się do szeregu zaburzeń na tle układu ruchu, ale także – na tle układu nerwowego. Aktywność fizyczna a zdrowie jest więc połączeniem nierozerwalnym, o którym pamiętamy tworząc plan dnia naszych podopiecznych.
Wbrew panującym przekonaniom – przed osobami w okresie późnej dorosłości i starości stoi szereg zadań rozwojowych. Pierwszą, zasadniczą kwestią jest poradzenie sobie ze zmianami, które związane są z koniecznością przystosowania się do słabszej siły fizycznej, nierzadko pogarszającego się zdrowia oraz wszelakich zmian w obrębie tempa rozwoju. Ze względu na konieczność odnalezienia się w nowych, trudnych rolach, konieczność zamknięcia wielu, istotnych spraw i przeanalizowanie przeszłości, seniorzy zmagają się z apatią i odczuwanym zagrożeniem. To wtedy też pojawia się świadomość przemijającego czasu, który nierzadko przyczynia się do stanów depresyjnych, poszukiwania nowego miejsca, krystalizowania na nowo perspektyw i własnych wartości.
W tym trudnym i pełnym wyzwań czasie ważne jest więc podtrzymywanie aktywności fizycznej, o której nieco więcej piszemy poniżej, ale także aktywności psychofizycznej, która ma znaczący wpływ na stany emocjonalne, sprawność intelektualną i prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.
W podsumowaniu więc: aktywność ruchowa dla osób starszych i ogólny poziom sprawności organizmu ma znaczący wpływ na poczucie bezpieczeństwa i komfortu wśród seniorów. Podtrzymywanie tej sprawności jest jednym z kluczowych zadań Domu Opieki Magdalenka.
O zaletach wspomnianej już aktywności fizycznej można pisać wiele. Wśród tych najczęściej powtarzających wymienia się obniżenie ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2, osteoporozy, zaparć, depresji, a także zaburzeń poznawczych i otępiennych. Podejmowanie się aktywności fizycznej niweluje przewlekły ból, urozmaica dzień, daje poczucie celu. Wytwarzane endorfiny, a więc hormony peptydowe wywołujące dobre samopoczucie, ułatwiają zasypianie i walkę z zaburzeniami, wspierając tym samym podjętą terapię.
Światowa Organizacja Zdrowia zaleca w ciągu tygodnia wykonywanie przynajmniej 150 minut tlenowego treningu o umiarkowanej intensywności. Tak regularny wysiłek zapobiega procesom starzeniowym, zmniejszając ryzyko tzw. sarkopenii (czyli obniżeniu masy mięśniowej i ich funkcji).
Aktywność fizyczna i psychofizyczna jest jednym z ważniejszych punktów dnia naszych podopiecznych, a organizowane zajęcia dostosowane są pod ich możliwości i potrzeby. Program ćwiczeń dla seniorów jest tworzony z myślą o uzupełnieniu wszelkich pozostałych, farmakologicznych metod leczenia.
Wysiłek fizyczny to nie tylko zaplanowane ćwiczenia, ale codzienna aktywność podczas zarówno prostych, jak i złożonych czynności. W przypadku wysiłku tlenowego mowa bowiem o spacerze, nordic walkingu, szybkim marszu, a także wszelkich zajęciach grupowych. Alternatywą może pozostać rower stacjonarny dla osób starszych, pilates albo aquaaerobik.
Planując więc ćwiczenia łączymy cechy treningu siłowego z oporowym, pobudzając tym samym metabolizm i krążenie, a także dostarczając endorfin i przestrzeni do zacieśniania więzi z innymi podopiecznymi.
Ćwiczenia dla seniorów powinny więc opierać się na kilku, podstawowych filarach: